Ενώ το πρόγραμμα Αποκάθαρσης αποτελεί ένα ζωτικό βήμα στο χειρισμό των επενεργειών που έχουν τα φάρμακα και τα ναρκωτικά, δεν είναι από μόνο του ένας πλήρης χειρισμός. 

Για να απελευθερωθεί απόλυτα κάποιος από τα ναρκωτικά και τις επιβλαβείς συνέπειές τους, χρειάζεται ν’ ασχοληθεί επίσης άμεσα με τις διανοητικές εικόνες που συνδέονται με τη λήψη ναρκωτικών. Ενώ το πρόγραμμα Αποκάθαρσης απαλλάσσει τον οργανισμό από τα κατάλοιπα των ναρκωτικών που κρατούν τις διανοητικές εικόνες σε συνεχή διέγερση, αυτές οι εικόνες εξακολουθούν να υπάρχουν. Μπορεί να διεγερθούν από αισθήσεις που έχει κάποιος στο περιβάλλον και επηρεάζουν δυσμενώς το άτομο, χωρίς το ίδιο το άτομο να το καταλαβαίνει και χωρίς να έχει έλεγχο της κατάστασης, κάτι που είναι και επικίνδυνο και εξαιρετικά καταστροφικό. 

Το πρόσεσινγκ που ασχολείται άμεσα μ’ αυτές τις εικόνες ονομάζεται Ραντάουν κατά των φαρμάκων/ναρκωτικών. Παραδίδεται σε Κέντρα της Σαηεντολογίας από πολύ καλά εκπαιδευμένα άτομα.

Κανονικά, το άτομο καταγράφει με ακρίβεια στη διάνοιά του τις αισθητήριες αντιλήψεις του υλικού σύμπαντος.

Αλλά τα ναρκωτικά μπορεί να μπερδέψουν αυτές τις καταγραφές και να διαστρέψουν σε μεγάλο βαθμό την αντίληψή του και, αργότερα, την ενθύμηση τού τι πραγματικά συνέβη.

Ένα Ραντάουν: είναι μια σειρά από βήματα με σκοπό να χειριστεί μία συγκεκριμένη πτυχή της ζωής ή τις δυσκολίες ενός ατόμου και η οποία έχει ένα γνωστό τελικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα του Ραντάουν κατά των φαρμάκων/ναρκωτικών είναι η απαλλαγή του ατόμου από τη βλαβερή δράση των ναρκωτικών, του αλκοόλ, των φαρμάκων, καθώς και από την ανάγκη να τα παίρνει.

Όταν ένα άτομο παίρνει φάρμακα ή ναρκωτικά, οι αισθήσεις και οι καταγραφές που έχει από το υλικό σύμπαν είναι τουλάχιστον ανακριβείς, επειδή είναι ένας συνδυασμός παρελθοντικών γεγονότων, φαντασίας και των πραγματικών γεγονότων που συνέβησαν τότε. Ένα άτομο μπορεί να έχει εικόνες εμπειριών του παρελθόντος μπερδεμένες με τις αισθήσεις του παρόντος χρόνου. Στην ουσία, λοιπόν, οι εικόνες στη διάνοιά του είναι ανακατεμένες σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Έτσι, τόσο η μνήμη του όσο και η ικανότητά του να σκέφτεται αδυνατίζουν. 

Ένα άτομο μπορεί να εντοπίσει την πηγή όλων των επιβλαβών διανοητικών συνεπειών των ναρκωτικών, του αλκοόλ και των φαρμάκων με το πρόσεσινγκ Ραντάουν κατά των Φαρμάκων/Ναρκωτικών.

Το άτομο μπορεί να απαλλαγεί από αυτές τις επιβλαβείς διανοητικές συνέπειες και επίσης να απελευθερωθεί από την ανάγκη για φάρμακα/ναρκωτικά και να μην τα πάρει ποτέ πια.

Το Ραντάουν κατά των φαρμάκων/ναρκωτικών αντιμετωπίζει αρκετές σημαντικές πλευρές της χρήσης φαρμάκων ή ναρκωτικών κατά το παρελθόν. Πρώτα πρώτα, με ακριβείς διαδικασίες ασχολούμαστε με τις εμπειρίες που είχε το άτομο όταν έπαιρνε φάρμακα ή ναρκωτικά. Οι διαδικασίες αυτές απελευθερώνουν την προσοχή που ήταν προσκολλημένη σ’ αυτές τις εμπειρίες, έτσι ώστε να μην επηρεάζουν πια το άτομο. 

Όσο περισσότερο απελευθερώνεται η προσοχή ενός ατόμου από περιστατικά του παρελθόντος τόσο ικανότερο γίνεται να αντιμετωπίσει τη ζωή του. Αισθάνεται μεγαλύτερη ζωντάνια, οι αισθήσεις του βελτιώνονται, μπορεί να ελέγχει καλύτερα τον εαυτό του και τα πράγματα στο περιβάλλον του, και γίνεται ικανότερο να αλληλεπιδρά με τους άλλους λογικά.

Ένας άλλος παράγοντας με τον οποίο ασχολείται το Ραντάουν κατά των φαρμάκων/ναρκωτικών είναι το γεγονός πως, όταν ένα άτομο έχει πάρει ναρκωτικά, έχει επίσης ένα πλήθος δυσάρεστων σωματικών και διανοητικών αισθήσεων, καθώς και συναισθήματα που συνδέονται μ’ αυτά. Όταν ανακαλύψουμε και εξετάσουμε την πηγή τους, η επιζήμια ενέργεια που συνδέεται μ’ αυτά απελευθερώνεται. 

Τελικά, το πρόσεσινγκ φτάνει ακριβώς στην καρδιά του θέματος και εντοπίζει τους βασικούς λόγους για τους οποίους ένα άτομο πήρε φάρμακα ή ναρκωτικά. Υπάρχει κάποιος λόγος που ένα άτομο στράφηκε αρχικά στα φάρμακα ή τα ναρκωτικά – κάποιος σωματικός πόνος ή απελπισία σχετικά με μια κατάσταση. Το πρόβλημα των φαρμάκων και των ναρκωτικών είναι, επομένως, πνευματικό στην ουσία του. Το ον υπέφερε κατά κάποιον τρόπο, και τα ναρκωτικά έγιναν η διέξοδος για να ανακουφιστεί απ’ αυτή την κατάσταση.

Το άτομο θεώρησε τα ναρκωτικά, το αλκοόλ ή τα φάρμακα ως τη θεραπεία για ανεπιθύμητα αισθήματα ή καταστάσεις που θα μπορούσαν να καλύψουν ένα σχεδόν απεριόριστο φάσμα: περιλαμβάνουν τα πάντα, από το σωματικό πόνο μέχρι την ανησυχία και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει λοιπόν κανείς να βρει τι δεν πήγαινε καλά πριν τα ναρκωτικά γίνουν η λύση ή η «θεραπεία».

Αν δεν ασχοληθούμε μ’ αυτό τον αρχικό λόγο, η ανάγκη ή η παρόρμηση του ατόμου να πάρει ναρκωτικά, φάρμακα ή αλκοόλ παραμένει. Το πρόσεσινγκ όχι μόνο ασχολείται αποτελεσματικά με τις επενέργειες των ναρκωτικών, αλλά και καθιστά το άτομο ικανό να ανακαλύψει και να ξεριζώσει τις αιτίες που το οδήγησαν αρχικά στη χρήση ναρκωτικών, εξαλείφοντας εντελώς μ’ αυτό τον τρόπο οποιαδήποτε επιθυμία να τα πάρει ή να εξαρτάται απ’ αυτά στο μέλλον. 

Το Ραντάουν κατά των φαρμάκων/ναρκωτικών, επομένως, ασχολείται με τα ανεπιθύμητα αισθήματα που είχε το άτομο, τόσο στη διάρκεια της περιόδου που έπαιρνε όσο και πριν πάρει ναρκωτικά, αλκοόλ ή φάρμακα, και τα χειρίζεται. Η παρόρμηση να συνεχίσει να παίρνει φάρμακα, ναρκωτικά ή αλκοόλ εξαλείφεται, κι έτσι το άτομο δεν έχει καθόλου την ανάγκη να ξαναστραφεί ποτέ σ’ αυτά.

Με την ολοκλήρωση αυτού του πρόσεσινγκ, το άτομο ελευθερώνεται τελικά από την επενέργεια των ναρκωτικών. 

Για να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση της διανοητικής και πνευματικής ζημιάς που προκλήθηκε από τη χρήση ναρκωτικών κατά το παρελθόν, θα πρέπει να γίνουν όλα αυτά τα βήματα.