Υπάρχουν εκείνοι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε: «Έμπορους του Χάους». Πρόκειται γι’ ανθρώπους που θέλουν το περιβάλλον να δείχνει πάρα πολύ ανησυχητικό. Πρόκειται γι’ ανθρώπους που πιστεύουν ότι κερδίζουν κάποια πλεονεκτήματα αν στο περιβάλλον δίνεται μια πιο απειλητική όψη.
Ένα ολοφάνερο παράδειγμα μπορεί να δει κανείς στις εφημερίδες. Δεν υπάρχουν ρεπορτάζ με ευχάριστα νέα. περιβάλλον εντός Κοιτάξτε! Υπερβαίνει τις δυνάμεις σας. Κοιτάξτε! Είναι απειλητικό». Όχι μόνο κάνουν ρεπορτάζ για τα πιο απειλητικά νέα, αλλά και τα παρουσιάζουν έτσι ώστε να προκαλούν εντύπωση, κάνοντάς τα χειρότερα απ’ ό,τι είναι. Τι παραπάνω χρειάζεστε ως απόδειξη των προθέσεών τους; Αυτός είναι ο έμπορος του χάους. Αμείβεται στο βαθμό που μπορεί να κάνει το περιβάλλον απειλητικό. Είναι παράτολμο να λαχταράς ν’ ακούσεις ευχάριστα νέα σε μια κοινωνία όπου βασιλεύουν οι έμποροι του χάους.
Ο έμπορος του χάους έχει πολλούς συμμάχους – ανθρώπους που έχουν προσωπικό συμφέρον απ’ αυτό.
Και μην το θεωρείτε τυχαίο που το ισχύον σύστημα δικαιοσύνης παίρνει έναν επικίνδυνο εγκληματία, τον ρίχνει στη φυλακή, τον κάνει ακόμη πιο αντικοινωνικό και πιο επικίνδυνο και μετά τον αφήνει ελεύθερο στην κοινωνία. Όσο περισσότερο έγκλημα υπάρχει τόσο περισσότερη αστυνομία απαιτείται.
Στην κοινωνία συναντάμε αντιλήψεις αυτού του είδους σε αξιοσημείωτο βαθμό. Δεν είναι μόνο ο ρεπόρτερ της εφημερίδας ή ο πολιτικός·-και άλλα άτομα εδώ κι εκεί έχουν τέτοιες αντιλήψεις.
Πολλοί άνθρωποι ειδικεύονται στο να είναι έμποροι του χάους σε όλη τους τη ζωή, ως επαγγελματίες του είδους – προκαλούν φοβερές ανησυχίες στους άλλους γύρω τους. Το ποσοστό αυτών των ατόμων μπορεί να φτάνει μέχρι και το 25% του πληθυσμού. Για παράδειγμα μια νοικοκυρά που λειτουργεί ως έμπορος του χάους στην περιοχή της, σκέφτεται για τον άντρα της «Αν μπορώ απλά να κρατώ τον Χένρι αρκετά ανήσυχο, θα κάνει ό,τι του πω.» Ενεργεί με βάση την ιδέα ότι είναι απαραίτητο να σκορπίζει σύγχυση και αναστάτωση. Αλλά παράλληλα με αυτό συνοδεύεται και μια ανησυχία: «Αναρωτιέμαι γιατί δεν προοδεύει ο Χένρι;» Φυσικά, εκείνη είναι που τον αρρωσταίνει.
Η αλήθεια του πράγματος, ωστόσο, έχει ως εξής: το περιβάλλον δεν είναι ποτέ τόσο επικίνδυνο όσο το κάνουν να φαίνεται. Αντιθέτως, το επικίνδυνο περιβάλλον κατασκευάζεται από ένα πολύ μεγάλο πλήθος ανθρώπων και με ανυπολόγιστα ποσά χρημάτων. Στην πραγματικότητα, στη δεκαετία του 1960, ένα τεράστιο ποσοστό του εθνικού προϋπολογισμού των Ηνωμένων Πολιτειών διατέθηκε για τον ατομικό πόλεμο. Αλλά, αν δεν είχαν δημιουργήσει την απειλή, δε θα υπήρχε απειλή. Τα ποσά που διατέθηκαν στην πηγή του τρόμου κατέληξαν στο να συντηρούν αυτή την πηγή του τρόμου.
Η δημιουργία ενός ειρηνικού περιβάλλοντος δεν είναι προς το συμφέρον εκείνων που αντλούν το εισόδημά τους, τα κονδύλια ή το δημόσιο ενδιαφέρον από το ποσό της αναταραχής που υπάρχει.
Μια ηρεμιστική επιρροή.
Εκείνοι που έχουν προσωπικό συμφέρον να υποστηρίζουν ένα διαταραγμένο περιβάλλον προβάλλουν αντίσταση σ’ οτιδήποτε τείνει να ηρεμεί ή να κάνει το περιβάλλον πιο γαλήνιο.
Όσο προοδεύει η Σαηεντολογία σε μια περιοχή τόσο πιο γαλήνιο γίνεται το περιβάλλον. Όχι λιγότερο περιπετειώδες, αλλά πιο γαλήνιο. Μ’ άλλα λόγια, η εχθρική, άφταστη και άπιαστη απειλή που μπορεί να υπάρχει στο περιβάλλον, μειώνεται. Εκείνος που γνωρίζει περισσότερα για τον εαυτό του, τους άλλους και τη ζωή και κατανοεί καλύτερα τις περιστάσεις, έχει λιγότερα προβλήματα στο περιβάλλον του. Αν και μπορεί να μειώνονται σε μικρό βαθμό μόνο, παρόλα αυτά μειώνονται.
Ακόμη και κάποιος που έχει ακούσει πολύ λίγα πράγματα στη Σαηεντολογία, έχει λιγότερη αναστάτωση στο περιβάλλον του. Όταν ένα άτομο απειλείται λιγότερο από το περιβάλλον, τείνει να ξαναβρίσκει τη ζωντάνια του. Γίνεται λιγότερο απαθές. Σκέφτεται ότι μπορεί να κάνει περισσότερα στη ζωή. Μπορεί να επεκτείνει λίγο περισσότερο το πεδίο δράσης του και, επομένως, μπορεί να ασκήσει μια γαληνευτική επιρροή στο άμεσο περιβάλλον του.
Στο βαθμό που αυτή θα εξαπλωνόταν, όλο και περισσότερα άτομα θα αποκτούσαν την ικανότητα να φέρνουν όλο και περισσότερη γαλήνη στο περιβάλλον ή να χειρίζονται τα πράγματα όλο και καλύτερα. Μόνο τα πράγματα που δε χειρίστηκε κανείς είναι χαώδη. Αυτό θα οδηγούσε σε μια κατάσταση όπου η απειλή του περιβάλλοντος θα εξαφανιζόταν. Αυτό το ακατανίκητο περιβάλλον που υπερβαίνει τις δυνάμεις σου, θα έμπαινε όλο και περισσότερο υπό έλεγχο. Οι άνθρωποι θα φοβόντουσαν όλο και λιγότερο. Θα είχες όλο και περισσότερες ευκαιρίες να λύσεις τα προβλήματα που πραγματικά υπάρχουν, αντί να έχεις ανθρώπους που επινοούν προβλήματα με σκοπό να βγάλουν κάποια χρήματα. Η κοινωνία θα ήταν διαφορετική.
Ωστόσο, ο έμπορος του χάους δε συμπαθεί τις κατευναστικές επιρροές. Θα πολεμήσει οτιδήποτε μειώνει την ταραχή στο περιβάλλον.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, μια γυναίκα που έχει το σύζυγό της τελείως υποχείριό της. Τον κρατά σε ανησυχία και αναστάτωση πρωί, μεσημέρι, βράδυ.
Αν ο σύζυγος αρχίσει τώρα ν’ ασχολείται με κάποια δραστηριότητα που κάνει το περιβάλλον πιο ήρεμο, θα υπάρξουν αντιδράσεις από τη σύζυγο. Αν είναι λιγότερο ταραγμένος, θα τον ελέγχει λιγότερο. Φυσικά, θα εναντιωνόταν σ’ αυτό που θα έκανε τον άντρα της πιο ήρεμο.
Παρ’ όλα αυτά, η αναστάτωση και η σύγχυση καταρρέουν μπροστά στην αλήθεια. Τα ψέματα είναι που κρατούν το σύμπαν σε συνεχή αναστάτωση. Η είσοδος της αλήθειας σε μια κοινωνία θα δημιουργούσε ένα πιο ήρεμο περιβάλλον με λιγότερη αναστάτωση, κι επομένως μια κοινωνία όπου οι έμποροι του χάους θα είχαν λιγότερα να καταχραστούν.