Όταν κάποιος ξεκινά αυτή τη συμφωνία που λέγεται γάμος, μπαίνει σε κάτι που είναι, αν μη τι άλλο, περιπετειώδες. Όταν μια γυναίκα κι ένας άντρας παντρεύονται, μπαίνουν σε μια διαδικασία για την οποία δεν ξέρουν τίποτε. Και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, όταν το έχουν επιχειρήσει παραπάνω από μια φορά, τη δεύτερη φορά δε γνωρίζουν τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι την πρώτη.

Ο γάμος είναι το θεμέλιο της οικογένειας. Σ’ αυτή την κοινωνία και εποχή, η οικογένεια είναι η πιο σφιχτοδεμένη, αυτοδιαιωνιζόμενη, αυτοπροστατευόμενη μονάδα. Είναι απαραίτητος θεσμός για την κοινωνία από οικονομικής πλευράς, και όχι μόνο, με τον τρόπο που είναι οργανωμένη στη σημερινή εποχή. Ο πολιτισμός θα σβηστεί από το χάρτη αν διαλυθεί ο βασικός θεμέλιος λίθος του, η οικογένεια. Έτσι, μπορεί κανείς να είναι αρκετά σίγουρος ότι, όποιος καταστρέφει το θεσμό του γάμου, καταστρέφει τον πολιτισμό.

Η σχέση του γάμου, βασικά, είναι μια σχέση που έχει γίνει ποστιουλέιτ. Ποστιουλέιτ (από την αγγλική λέξη postulate = απόφθεγμα) στη Σαηεντολογία σημαίνει ένα συμπέρασμα, απόφαση ή λύση πάνω σε κάτι. Όταν οι άνθρωποι σταματούν να κάνουν ποστιουλέιτ ένα γάμο, αυτός παύει να υπάρχει. Να τι συμβαίνει με τους περισσότερους γάμους. Δεν είναι το αντίστροφο που συμβαίνει. Το θέμα δεν είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί, και γι’ αυτό συμφωνίες όπως ο γάμος διαλύονται, συνήθως εξαιτίας της απιστίας, και γίνονται κομμάτια. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Το αντίθετο είναι αλήθεια. Όταν έχεις μια σχέση, η οποία είναι χτισμένη εξολοκλήρου πάνω σε ένα ποστιουλέιτ, πρέπει να συνεχίσεις να τη δημιουργείς. Η οικογένεια που δε συνεχίζει να αυτο-δημιουργείται ως οικογένεια θα πάψει να υφίσταται. Αυτά είναι όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για το θέμα.

Ο γάμος είναι κάτι που υφίσταται βασικά γιατί ο κάθε σύντροφος έχει κάνει ποστιουλέιτ την ύπαρξή του και τη συνεχιζόμενη ύπαρξή του. Οι γάμοι είναι επιτυχείς μόνο όταν τα θεμέλιά τους είναι στις σωστές βάσεις.

Όπου οι άνθρωποι έχουν προβλήματα με το γάμο τους, είναι, επειδή περιμένουν να δουλεύει αυτόματα. Πιστεύουν ότι θα κρατηθεί χωρίς καμιά δική τους πρσπάθεια· δυστυχώς, δε θα γίνει έτσι. Πρέπει να τον δημιουργούν.

Πιθανόν κάποιος του οποίου οι γονείς δεν είχαν και πολύ πετυχημένο γάμο να το είδε αυτό και να αποφάσισε: «Λοιπόν, για δες! Αυτός ο θεσμός που είναι φυσικός, που τίποτε ποτέ δε θα τον αλλάξει, δεν αυτοδιαιωνίζεται, και δεν είναι και πολύ καλός, επειδή δε διαρκεί».

Το άτομο αυτό είχε μια αποτυχία. Ίσως να προσπάθησε να κάνει ποστιουλέιτ την οικογένεια με τη μορφή μονάδας, όταν ήταν πολύ μικρός. Δούλευε πάνω σ’ αυτό, προσπαθώντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να κάνει τους γονείς του να είναι αγαπημένοι, προσπαθώντας να τους δείξει ότι είχαν κάποιο σκοπό στη ζωή τους, και ούτω καθ’ εξής.

Στην πραγματικότητα, ένας από τους λόγους για τον οποίο τα παιδιά χτυπάνε, είναι για να κάνουν τους γονείς τους να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν ευθύνες για την οικογένεια. Οι παιδικές αρρώστιες και όλα τα παρόμοια εμφανίζονται αμέσως μετά από οικογενειακές αναστατώσεις.

Παρ’ όλα αυτά, το αν οι γονείς ενός ατόμου συνιστούσαν ένα καλό παράδειγμα σταθερού γάμου ή όχι, δεν έχει καμιά σχέση με το αν το άτομο μπορεί να κάνει έναν επιτυχημένο γάμο ή όχι.

Αν νομίζεις ότι άλλα πράγματα συμβάλλουν στη διαιώνιση του γάμου τη στιγμή που εσύ δεν προσπαθείς να τον διατηρήσεις ζωντανό, ο γάμος θα καταλήξει, φυσικά, σε καταστροφή. Όμως, αν προσεγγίζεις το θέμα έχοντας συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να κάνεις ποστιουλέιτ την ύπαρξη του γάμου και να τον κρατάς στη θέση του και ότι, όταν σταματήσεις να δουλεύεις γι’ αυτό, θα πάψει να υπάρχει, κι αν γνωρίζεις την τεχνολογία που περιέχεται στο υπόλοιπο μέρος αυτού του κεφαλαίου, τότε μπορείς να κάνεις οποιονδήποτε γάμο να κρατήσει ή μπορείς να επιδιορθώσεις οποιαδήποτε πλευρά οποιουδήποτε γάμου ή να ξαναστήσεις κάποιον με όποιον τρόπο θέλεις. Αλλά χρειάζεται λίγη δράση και κότσια, και αυτό είναι μια επιεικής έκφραση.