Ο στόχος του ανθρώπου, ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής όλων των δραστηριοτήτων του, η Δυναμική Αρχή της Ύπαρξής του, υπήρξε το αντικείμενο αναζήτησης για πολύ καιρό. Αν ανακαλυπτόταν μια τέτοια απάντηση, θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε απαντήσεις και για πολλά άλλα ερωτήματα. Θα εξηγούσε όλα τα φαινόμενα της συμπεριφοράς· θα οδηγούσε σε μια λύση των μεγαλύτερων προβλημάτων του Ανθρώπου· και, πάνω απ’ όλα, θα έπρεπε να μπορεί να εφαρμοστεί.

Μια τέτοια απάντηση έχει ανακαλυφθεί. Είναι η εξής:

«Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ».

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ο στόχος της ζωής είναι η άπειρη επιβίωση. Ο άνθρωπος, ως μια μορφή ζωής, μπορεί να αποδειχτεί ότι υπακούει σε ένα και μοναδικό παράγγελμα, αναφορικά με όλες του τις πράξεις και όλους τους σκοπούς που επιδιώκει, και το παράγγελμα αυτό είναι: «EΠIBIΩΣE!».

Το ότι ο Άνθρωπος επιβιώνει δεν είναι μια καινούργια ιδέα. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η ιδέα ότι ο Άνθρωπος έχει ως κίνητρό του μόνο την επιβίωση.

Το γεγονός ότι ο μοναδικός στόχος του είναι η επιβίωση, δε σημαίνει ότι ο Άνθρωπος είναι ο βέλτιστος μηχανισμός επιβίωσης που έχει δημιουργήσει η ζωή ή που πρόκειται να αναπτύξει. Κι ο δεινόσαυρος είχε ως στόχο την επιβίωση, αλλά δεν υπάρχουν πια δεινόσαυροι.

Η υπακοή σ’ αυτή την εντολή ΕΠΙΒΙΩΣΕ, δε σημαίνει ότι κάθε απόπειρα να υπακούσει κανείς είναι πάντα πετυχημένη. Η αλλαγή του περιβάλλοντος, η μετάλλαξη (αλλαγή στη μορφή ή τη φύση κάποιου πράγματος) και πολλά άλλα πράγματα δουλεύουν ενάντια στο να επιτευχθεί από οποιονδήποτε οργανισμό μια αλλάνθαστη μορφή ή τεχνική επιβίωσης.

Ποια θα ήταν τα βέλτιστα χαρακτηριστικά επιβίωσης διαφόρων μορφών ζωής; Θα χρειαζόταν να έχουν διάφορα βασικά χαρακτηριστικά που να διαφέρουν από το ένα είδος στο άλλο, ακριβώς όπως ένα περιβάλλον διαφέρει από ένα άλλο.

Αυτό είναι σημαντικό, γιατί κατά το παρελθόν δεν είχε δοθεί πολλή προσοχή στο γεγονός ότι ένα σύνολο χαρακτηριστικών που βοηθούν την επιβίωση ενός είδους δε θα αποτελούσαν χαρακτηριστικά επιβίωσης για ένα άλλο είδος.

Οι μέθοδοι επιβίωσης μπορούν να συνοψιστούν στις κατηγορίες της τροφής, της προστασίας (άμυνας και επίθεσης) και διαιώνισης του είδους. Δεν υπάρχουν σήμερα μορφές ζωής που να μην έχουν λύσεις γι’ αυτά τα προβλήματα. Κάθε μορφή ζωής σφάλλει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με το να διατηρεί ένα χαρακτηριστικό για πάρα πολύ καιρό ή να αναπτύσσει χαρακτηριστικά που μπορεί να οδηγήσουν στην εξαφάνισή της. Αλλά οι εξελίξεις που οδηγούν σε πιο πετυχημένες μορφές είναι πολύ πιο εντυπωσιακές από τα σφάλματά τους. Ο φυσιοδίφης και ο βιολόγος συνεχώς εξηγούν τα χαρακτηριστικά της μιας ή της άλλης μορφής ζωής διαπιστώνοντας ότι αυτές οι εξελίξεις κουμαντάρονται από την ανάγκη μάλλον παρά από το καπρίτσιο. Οι αρμοί του όστρακου του μυδιού, η υπέροχη όψη στα φτερά της πεταλούδας έχουν επιβιωτική αξία.

Οι στόχοι του Ανθρώπου, λοιπόν, πηγάζουν από τον ένα και μοναδικό στόχο προς επιβίωση μέσω της κατάκτησης του υλικού σύμπαντος. Η επιτυχία της επιβίωσής του υπολογίζεται με βάση την επιβίωση των πάντων.