Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας της τεχνολογίας του Τρίτου Μέρους είναι οι ψευδείς αναφορές. Οι ψευδείς αναφορές είναι προφορικές ή γραπτές δηλώσεις που αποδεικνύεται ότι είναι αβάσιμες ή παραπλανητικές ή εσκεμμένα περιέχουν ψεύδη.
Γνωρίζουμε ότι σε κάθε καβγά υπάρχει απαραίτητα ένα Τρίτο Μέρος.
Κατά την εξέταση διαφόρων περιπτώσεων αναταραχών σε εταιρείες, ανακαλύφθηκε ότι µπορεί κανείς να παραβλέψει εντελώς τον τρίτο, ακόµη και όταν διεξάγεται εντατική έρευνα.
Με το να κάνει ψευδείς αναφορές σε βάρος άλλων, ο τρίτος βλάπτει και καταστρέφει άτοµα και οµάδες.
Σε αρκετές περιπτώσεις ένας οργανισμός έχασε αρκετά μέλη του προσωπικού που δεν ήταν ένοχα. Τα απέλυσαν ή τα τιμώρησαν σε μια προσπάθεια να βρεθεί λύση για την αναστάτωση. Παρ’ όλα αυτά, η αναταραχή συνεχίστηκε, και η περιοχή αναστατώθηκε ακόμη περισσότερο εξαιτίας των απολύσεων.
Αν κοιτάξουμε ακόμη πιο πίσω, βρίσκουμε ότι το αληθινό Τρίτο Μέρος, που τελικά ανακαλύφτηκε, ήταν η αιτία να δεχτούν κάποιοι άνθρωποι πυρά μέσω ψευδών αναφορών.
Ένας τρόπος που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο είναι και ο εξής:
Ο υπάλληλος Χ τα θαλασσώνει. Είναι πολύ οργισμένος και αμύνεται όταν τον κατηγορούν. Ρίχνει το φταίξιμο σε κάποιον άλλο. Εκείνος ο άλλος τιμωρείται. Ο υπάλληλος Χ αποµακρύνει την προσοχή από πάνω του µε διάφορα µέσα, όπως µε το να κατηγορήσει ψευδώς άλλους.
Αυτή είναι μια πράξη που κάνει κάποιο Τρίτο Μέρος, η οποία καταλήγει στην κατηγορία και τιμωρία πολλών ανθρώπων. Και το πραγματικό Τρίτο Μέρος παραμένει ανεξιχνίαστο.
Εκείνο που λείπει από τη
Ένα άλλο παράδειγμα θα ήταν το Τρίτο Μέρος να διαδίδει, απλώς, ιστορίες και να κατασκευάζει κατηγορίες από κακία ή από κάποιο ακόμη πιο μοχθηρό κίνητρο. Αυτό θα ήταν μια πράξη συνηθισμένη για κάποιον που έχει το ρόλο του Τρίτου Μέρους. Βασίζεται συνήθως σε ψευδείς αναφορές.
Μια άλλη περίπτωση είναι όταν ένας υπεύθυνος κάποιας περιοχής, ο οποίος δεν μπορεί να βάλει την περιοχή σε τάξη, αρχίζει να ερευνά, παίρνει ψευδείς αναφορές από τον τρίτο σχετικά μ’ αυτή την περιοχή, τιμωρεί τα άτομα ανάλογα και του διαφεύγει εντελώς ο πραγματικός τρίτος. Αυτό διαταράσσει την περιοχή ακόμη περισσότερο.
Η βάση όλων των ενεργειών του Τρίτου Μέρους που πραγματικά δημιουργούν πρόβλημα είναι, επομένως, οι ψευδείς αναφορές.
Μπορεί ακόμη να υπάρχει εσφαλμένη αντίληψη. Βλέπει κανείς πράγματα που δεν υπάρχουν και τα αναφέρει ως «γεγονότα».
Καταλαβαίνουμε, επομένως, ότι μπορούμε να κάνουμε εύκολα μια διερεύνηση ακολουθώντας αναδρομικά μια αλυσίδα ψευδών αναφορών.
Σε μια τουλάχιστον περίπτωση, ο τρίτος (που ανακαλύφθηκε μόνο αφού ήταν πια προφανέστατο ότι μόνο εκείνος θα μπορούσε να έχει κάνει συντρίμμια δύο περιοχές ενός οργανισμού, τη μια μετά την άλλη) είχε, επίσης, και τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
1. Τα θαλάσσωσε όσον αφορά τις δικές του ενέργειες.
2. Πολέμησε οργισμένα όποιες αναφορές έγιναν σε βάρος του.
3. Άλλαξε με εμμονή τα πάντα όταν ανέλαβε μια περιοχή.
4. Έκανε ψευδείς αναφορές σχετικά με διάφορες ενέργειες, κατηγορώντας άλλους.
5. Το ποσοστό απώλειας προσωπικού στην περιοχή του ήταν υψηλό.
Τα παραπάνω δεν είναι απαραιτήτως κοινά σε κάθε Τρίτο Μέρος, αλλά σας δίνουν μια ιδέα τού τι μπορεί να συμβεί.
Σύμφωνα με την εμπειρία σε θέματα ηθικής και δικαιοσύνης της ομάδας, είναι φανερό ότι η αληθινή πηγή της αναστάτωσης σε μια περιοχή είναι το να αποδεχτεί κανείς ψευδείς αναφορές και να ενεργήσει με βάση αυτές, χωρίς να φέρει τον κατηγορούμενο αντιμέτωπο με όλες τις κατηγορίες και με τους κατηγόρους του.
Ένα άτοµο µε οποιοδήποτε βαθµό εξουσίας σε µια οµάδα δε θα πρέπει να αποδέχεται καµία κατηγορία ούτε να ενεργεί βάσει αυτής. Κάτι τέτοιο υπονομεύει την ασφάλεια όλων. Θα µπορούσε κανείς να ξεκινήσει να το κάνει αυτό µε το να αρνείται ν’ αναλάβει δράση στηριζόµενος σε πληροφορίες, εκτός κι αν αποδεικνυόταν κατόπιν έρευνας που θα διεξήγαγε ο ίδιος, ότι δεν πρόκειται για ενέργεια κάποιου τρίτου.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει ένας υπεύθυνος, όταν του παρουσιάζουν μια κατηγορία ή «αποδείξεις», είναι να διεξάγει έρευνα για ψευδείς αναφορές και εσφαλμένες αντιλήψεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο µπορεί κανείς να εξακριβώσει την ορθότητα τέτοιου είδους αναφορών, να φτάσει στην αληθινή πηγή του προβλήµατος και ν’ αποφύγει να τιµωρήσει άτοµα που ενδέχεται να είναι αθώα.
Δικαιοσύνη θα σήμαινε την άρνηση να δεχτούμε αναφορές που δεν αποδεικνύονται από πραγματικά και αντικειμενικά στοιχεία· θα σήμαινε επίσης τη φροντίδα να ερευνηθούν όλες αυτές οι αναφορές, και σ’ όλες τις έρευνες ο κατηγορούμενος να έρθει αντιμέτωπος με την κατηγορία και, όπου αυτό είναι δυνατόν, με τον κατήγορο, πριν γίνει οποιαδήποτε πειθαρχική ενέργεια ή επιβληθεί κάποια ποινή.
Παρ’ όλο που αυτό µπορεί να επιβραδύνει τις διαδικασίες της δικαιοσύνης, η προσωπική ασφάλεια του ατόµου εξαρτάται ολοκληρωτικά από την απόδειξη της πλήρους αλήθειας σχετικά µε κάποια κατηγορία, προτού προχωρήσει κανείς σε οποιαδήποτε ενέργεια.
οι ενέργειες τις οποίες επιβάλλει η ομάδα στο άτομο, όταν το άτομο δεν εκτελεί αυτές τις ενέργειες από μόνο του.